«ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΓΑΛΑΖΙΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ»
ΜπÜμπι ΜπαντÜλοφ

Ο τΓΌπος εßναι πραγματικΓΌς και εßναι Ýνα χωρÜφι στο χωριΓΌ Λερßκ στο ΑζερμπαΓΊτζÜν. Ο καλλιτÝχνης εßναι μικρΓΌ παιδß και μÝσα στον καλοκαιρινΓΌ καΓ½σωνα παßζει μÝσα σε μια λεκÜνη νερΓΌ. ΠολλÝς φορÝς ονειρεΓ½τηκε κÜποια παιγνßδια και τελικÜ κατασκεΓ½ασε τα ΓΌνειρÜ του σε μορφÞ παιγνιδιΓΎν. Τα παιγνßδια για ενÞλικες εßναι σχÞμα αντιφατικΓΌ, συχνÜ προκαλοΓ½ν συνειρμοΓ½ς βßας, διαστροφÞς, παραλογισμοΓ½. Τα δικÜ του παιγνßδια, ΓΌμως, εßναι μορφοποιημÝνα ΓΌνειρα, χειροπιαστÜ αισθÞματα, εßναι η μετουσßωση του ανÝφικτου. Ο ΜπÜμπι μοιρÜζεται τα παιγνßδια του γενναιΓΌδωρα. Γνωρßζει πως το κουκλΓΌσπιτο δεν εßναι ακριβΓΎς σπßτι και πως η γη δεν εßναι ακριβΓΎς πατρßδα.

Μ.Τ.