Ο πληθυσμΓΌς του ΙρΓν σΓμερα εΓναι διπλΓσιος απ’ΓΌ,τι Γταν πριν απΓΌ την επανΓσταση του 1978. ΠΓνω απΓΌ το 70% του πληθυσμοΓ½ εΓναι νΓοι ηλικΓας κΓτω των 25 ετΓΎν. ΠερΓπου το 80% των ΙρανΓΎν γνωρΓζουν γραφΓ και ανΓγνωση. Πριν απΓΌ την επανΓσταση το αντΓστοιχο ποσοστΓΌ Γταν μΓΌλις 40%. Οι νΓοι νιΓΎθουν αυτοπεποΓθηση. ΒΈχουν αρχΓσει να αλλΓζουν την κοινωνΓα, Γσως με αργοΓ½ς ρυθμοΓ½ς αλλΓ σταθερΓ. ΜΓσα απΓΌ τΓτοιου εΓδους αλλαγΓς εΓναι προφανΓς ΓΌτι προκΓ½πτουν συγκροΓ½σεις γενεΓΎν. Μια απΓΌ τις συνΓπειες εΓναι να αυξΓνεται ο αριθμΓΌς των νΓων που φεΓ½γουν απΓΌ τα σπΓτια των γονιΓΎν τους. Τα περισσΓΌτερα εΓναι νεαρΓ κορΓτσια ηλικΓας 15 Γως 18 χρΓΌνων.
Το ντοκιμαντΓρ Good Times/Bad Times αναφΓρεται σε πΓντε νΓους, με τον καθΓνα να αντιπροσωπεΓ½ει μια συγκεκριμΓνη ομΓδα της ιρανικΓς κοινωνΓας, ενΓΎ απουσιΓζουν τα λεγΓΌμενα «κορΓτσια δραπΓτες». Κι αυτΓΌ γιατΓ, παρ’ΓΌτι μπορεΓ κανεΓς να τα δει στην πΓΌλη, κοινωνικΓ εξακολουθοΓ½ν να εΓναι αΓΌρατα. ΕπιπλΓον, αφοΓ½ αποφΓσισαν να φΓ½γουν απ’τα σπΓτια τους, δεν το θεωρΓΎ δΓκαιο να τις βΓλω απΓναντι στην κΓμερα. ΒΈτσι αποφΓσισα να τις αναφΓρω μεν, χωρΓς ΓΌμως να τις χρησιμοποιΓσω για να τραβΓξω την προσοχΓ του κΓΌσμου στο βΓντεΓΌ μου.
Το βΓντεο Tehran 1380 εΓναι η απΓΌπειρα μιας βαθΓ½τερης διεΓσδυσης στην πΓΌλη της ΤεχερΓνης. Το πρΓΎτο βΓντεο δΓνει μια ανΓλυση της πΓΌλης, ενΓΎ εδΓΎ προσεγγΓζουμε του νΓους κατοΓκους της. Η κΓμερα πλησιΓζει περισσΓΌτερο τους χαρακτΓρες και επικεντρΓΎνεται στην πΓΌλη απΓΌ διαφορετικΓ οπτικΓ γωνΓα. ΧωρΓς off-text, και χρησιμοποιΓΎντας ΓΌσο το δυνατΓΌν λιγΓΌτερες προφανεΓς εξηγΓσεις, οι εικΓΌνες αποκτοΓ½ν μεγαλΓ½τερη σημασΓα. Το βΓντεο εΓναι η περιγραφΓ μιας στιγμΓς. Δεν Γχει οριστικΓΌ τΓλος Γ παραμΓνει απροσδιΓΌριστο, ΓΌπως και το μΓλλον της ιρανικΓς κοινωνΓας.
Το Persepolis εΓναι το τρΓτο βΓντεο της τριλογΓας της ΤεχερΓνης. Ο τΓτλος του Γργου εΓναι επΓσης το ΓΌνομα του μοντΓρνου πολυΓΎροφου κτιρΓου ΓΌπου ζει ο δημιουργΓΌς, στα βΓΌρεια της ΤεχερΓνης. ΕΓναι μια συλλογΓ απΓΌ μνΓμες της πΓΌλης. ΓεΓτονες, Γτομα διαφΓΌρων ηλικιΓΎν, περιγρΓφουν την ΤεχερΓνη ΓΌπως την Γζησαν σε διαφορετικΓς εποχΓς.
Δεν μπορεΓ ΓΌμως κανεΓς να δει οΓ½τε τα πρΓΌσωπα οΓ½τε την πΓΌλη. ΦωνΓς και εικΓΌνες απΓΌ καθιστικΓ εΓναι τα μΓΌνα στοιχεΓα μΓσα απΓΌ τα οποΓα ο θεατΓς μπορεΓ να φανταστεΓ την πΓΌλη και της κατοΓκους της.
|